ΣΤΡ(ΠΖ)

Σπάρτη, Πειραιάς,Ρόδος και μετά δεν ξέρω και και εγώ που .Αρχίζω έτσι να σας μιλώ μέτα από καιρό    απουσίας μου .17 Σεπτεμβριού και σημέρα 28η Οκτωβρίου περνά ο καιρός για μένα για σας για όλους μας όπως πάντα δηλαδή ,άλλες φορές το καταλαβαίνουμε άλλες φορές όχι .Άλλοι αδιάφοροι άλλοι σκεπτικοί ,άλλοι χαρούμενοι,αλλοί τρελοί,αντιμετώπιζουν την περιπέτεια αυτή. Ισοροπίες λεπτές τρελές και σκληρές ,με τα πάνω και τα κάτω τους .

Πρωτόγνωρα πραγμάτα για πολλούς όπως και για μένα .Δύσκολα γράφω αυτά που γράφω προσπαθώ κάπως να τα βάλω σε μία σειρά, αλλά μπορούν να μπουν σε μία σειρά? Εχω καιρό να φωτογραφίσω όπως το θέλω εγώ .Μου λείπει η nikon μου τα τρίποδα μου τα φίλτρα μου και πολλά άλλα που αποκομίζω στις στιγμές της  ψυχικής δημιουργίας μου ,που αλλώτε είναι επιτυχημένη και άλλωτε όχι .Διστυχώς ή ευτυχώς αυτήν την στιγμή  είμαι σε αυτήν την κατάσταση  γι αυτό σας γράφω αυτά που δεν μπόρω να αποτύπωσω σε μένα με μία μηχανή αν και ετοίμαζω για πρωτή φορά το θέμα μου το δικό μου θέμα, εμένα όσο μου επιτρέπουν οι συνθήκες  .Είναι δύσκολο να αποτύπωσεις τον ευατό σου ανάμεσα στις 3 προσωπικότητες που έχεις .Αυτός που νομίζεις οτι είσαι ,αυτός που νομίζουν οι άλλοι οτι είσαι και αυτος που πραγματικά είσαι .Αλλά εγώ θα προσπαθήσω δεν έχω να χάσω και τίποτα μόνο να κερδίσω ακόμα και αν αποτύχω.

Πάει αυτό το θέμα το κλείνω εδώ θα ξαναμιλήσω σε λίγους μήνες .Τώρα θα ήθελα να μοιραστώ ένα συναίσθημα που αποκόμιζα τα ξήμερωματα που ξύπναγα στην Σπάρτη .Κρύο ,νεύρα χαχαχα,ρουτίνα και μετά μια ματιά ψηλά στον Ωριώνα που κυνηγά αιώνια τις Πλειάδές να τις πιάσει ,ο Μέγας κυνηγός οπώς λέει και ο Κώστας καλή ώρα του .Και ξαφνικά ένας ήχος ,ένας ανατριχιαστικός ,απόκοσμος ήχος από μακριά ήταν εκεί καθέ ξημέρωμα να σπασεί την σιωπή της αυστηρότητας και της τάξης .Αυτό τον ήχο τον ονόμασα εγώ ,το τούνελ της ζωής που όλες οι ζωές συναντιουνταί τυχαία μια στιγμή ,ένα κλάσμα του χρόνου και μετά χάνονται στην πορεία και  δεν  διασταυρώνονται ποτέ ξανά .Θα σας βρώ τον ήχο αυτό και μόλις τον ακούσεται ίσως καταλάβετε αυτό που λέω .

Aυτά για σήμερα θα τα πούμε όταν νιώσω ξανά την ανάγκη να πω κάτι να μοιράστω κάτι από μένα Καλά να περνάτε και να προσέχετε θα τα ξαναπούμε σύντομα


Αφιερώμενο στον Μπρακούλια που τηλεφώνουσε από το κινήτο μου κάθε φορά που είχε ανάγκη