Πετρίλο Καρδίτσας ένα χωριό που δεν είναι ίδιο σαν όλα τα άλλα ορεινά χωριά.Ένα μέρος που κάποια στιγμή πρέπει όλοι να ζήσουν την εμπειρία της διαφορετικής, αλλά ειλικρινής ζωής. Μιας ζωής η οποία ναι ,είναι δύσκολη για μας που είμαστε σε πόλεις και τα έχουμε όλα δίπλα μας ,αλλά αναρωτιέμαι πόσο πιο δύσκολη είναι τελικά από αυτή την ζωή που έχουμε εδώ, γεμάτη κινδύνους από από ψυχοπαθείς και τρελούς ανθρώπους που θερίζουν άλλους?Ποσο πιο δύσκολη είναι η ζωή όταν οι πόλεις είναι γεμάτες με ανεργία και τα άτομα δεν μπορούν να σταθούν μόνα τους στα πόδια τους?Πόσο πιο δύσκολη είναι η ζωή όταν απλά επιβιώνουμε σε ένα αποδεδειγμένα ανθυγιεινό περιβάλλον γέματο καρκινογόνα αέρια ,πολυβοία ,φωτορύπανση που μόνο κακό κάνουν στην ζωή μας .Μήπως κάνουμε κάτι λάθος ?Μήπως για να γίνουμε ευτυχισμένοι χρειαζόμαστε πέρα από δουλειά ,χρειαζόμαστε να γυρίσουμε πίσω στις ρίζες του είδους μας ,το φυσικό περιβάλλον από το οποίο αποτραβηχτήκαμε?Μήπως για αυτό τον λόγο βγάζουμε όλους αυτούς τους αιώνες την κτηνωδία μας σε όλα τα όντα δίπλα μας?Τι μας φταίει τελικά και γιατί επιτέλους δεν το βρισκούμε όλοι μας?
Εγώ τουλάχιστον γνώρισα μερικούς ανθρώπους εκεί που έζησα ,που τα έχουν βρει με τους ευατούς και ζουν σε αυτό το χωριό και είναι ευτυχισμένοι ,παρόλο που δεν έχουν νοσοκομείο δεν έχουν μαγαζιά σαν τα δικά μας .Έχουν συμφιλιωθεί με την ζωή και αυτή τους χαρίζει το πιο απλό ,την ευτυχία .Ξέρουν την σημασία της ζωής γιατί ,έχουν μάθει ότι είναι περαστική και ευάλωτη κάθε δευτερόλεπτο που πέρνα σε εκείνο το μέρος .Όταν φτάσεις σε εκείνο το σημείο τότε καταλαβαίνεις τι πραγματικά αξίζει .
Πέρα από τις ανθρώπινες καταστάσεις που βίωσα ,η φύση που υπάρχει είναι μοναδική.Υψόμετρο 1200 μέτρα περίπου και μία βόλτα μετά στα 1500 σε ένα υπαίθριο στάβλο που κοιμήθηκα ,όχι σε ένα εφτάστερο αλλά σε ένα ξενοδοχείο 1 δις αστεριών ,εγώ και ο ουρανός δεν έκλεισα μάτι από την χαρά μου ,το χάζευα μέχρι τα σύννεφα να διαθλούν το φως τους παντού σαν μικρά θολά διαμάντια .Κάθε βράδυ περπατούσα στο δάσος ,παρέα με τα πιο αγγελικά πλάσματα της Γης ,τις πυγολαμπίδες ,κάθε έλατο ήταν όπως τα Χριστούγεννα ,έλαμπαν ναι τόσο πολύ τι να τα κάνεις τα Led όταν έχεις αυτά.Μα το πιο ωραίο δεν ήταν αυτό ,ήταν ότι ητάν δίπλα σου αυτά τα πλάσματα πέτουσαν γύρω σου σαν να σε καλωσορίζουν ,σαν να θέλουν να δουν τι πλάσμα είσαι να σου μιλήσουν να σε πάνε στην ουτοπία τους ,να σε πάνε στο δάσος με το ρυάκι που το βράδυ πίνουν νερό από την λίμνη εκατοντάδες από αυτά τα πλάσματα .Το βράδυλοιπόν πέρα από αυτήν την όμορφη συνοδεία το μόνο που έπρεπε να κάνεις είναι να περπάτησεις κάτω από το αστροφώς που είναι τόσο ισχυρό που έβλεπα την σκιά μου από αυτό και τα έλατα σαν γίγαντες .
Πανέμορφα βιώματα που πρέπει να ζήσουμε όλοι μέχρι να φύγουμε .
Κωσταντίνε Βασιλακάκο ευχαριστώ για την φιλοξενία σου και για τα μέρη που μας πήγες .
Petrilo a small village near Karditsa a small city in central Greece.A different place from other similars here.A place that should be visited once a life from every one that shows us how the real life should be . A trully difficult life for us in cities and we have all the easy life with gadgets .But now i am wondering is this life more difficult than ours?Let think this one moment.How much difficult is their life ,when here in big cities we are afraid each other for terrorism?How much difficult is their life than ours when in our cities poverty and unpleoyments rises and you cand stand alone on your feet?How much difficult is their life when we live in cities full of pollution ?Are we wrong at at last?I wonder if we want our true happiness ,have we to go back in our roots of human beings to make again the nature to play the first role?I wonder if our cruelty on every living being ,comes from that seperation .WTF IS GOING WITH US AS A SPIECE?
At least i met some real people ,in Petrilo ,who found the meaning of life despite they dont have malls or hospitals etc .They have reconciled with this type of life and that life gives them back real happiness and purpose .They know that life passes by easily and how fragile is ,so when you reach that moment yoy realise what trully worths in here .
Despite all the human communications i want to talk for my experience in that unique type of nature .On 1200 and 1500 meters altitude ,i spent one night under an one billion star hotel .I slept just under the night sky .I did not sleep at all by the trill of it until the clouds came and make the stars like little bluring diamonds .Every night i was hiking in the forest ,with the fellowship of fireflies .The most adorable spiece on Earth .Τhe firs was full of them and was like christmas trees .But this wasnt even the best of it .These creatures were flying with you ,like they trying to communicate ,like a warm welcome in their magic place .In that nights there was no darkness at all ,the strong light of the stars made me able to see normal even my shadow on the ground and the firs were like giants .Unique moments everyone should live until we die
Konstantinos Vasilakos thank you for your accomondation and your companion in your beautyfull places .
Εγώ τουλάχιστον γνώρισα μερικούς ανθρώπους εκεί που έζησα ,που τα έχουν βρει με τους ευατούς και ζουν σε αυτό το χωριό και είναι ευτυχισμένοι ,παρόλο που δεν έχουν νοσοκομείο δεν έχουν μαγαζιά σαν τα δικά μας .Έχουν συμφιλιωθεί με την ζωή και αυτή τους χαρίζει το πιο απλό ,την ευτυχία .Ξέρουν την σημασία της ζωής γιατί ,έχουν μάθει ότι είναι περαστική και ευάλωτη κάθε δευτερόλεπτο που πέρνα σε εκείνο το μέρος .Όταν φτάσεις σε εκείνο το σημείο τότε καταλαβαίνεις τι πραγματικά αξίζει .
Πέρα από τις ανθρώπινες καταστάσεις που βίωσα ,η φύση που υπάρχει είναι μοναδική.Υψόμετρο 1200 μέτρα περίπου και μία βόλτα μετά στα 1500 σε ένα υπαίθριο στάβλο που κοιμήθηκα ,όχι σε ένα εφτάστερο αλλά σε ένα ξενοδοχείο 1 δις αστεριών ,εγώ και ο ουρανός δεν έκλεισα μάτι από την χαρά μου ,το χάζευα μέχρι τα σύννεφα να διαθλούν το φως τους παντού σαν μικρά θολά διαμάντια .Κάθε βράδυ περπατούσα στο δάσος ,παρέα με τα πιο αγγελικά πλάσματα της Γης ,τις πυγολαμπίδες ,κάθε έλατο ήταν όπως τα Χριστούγεννα ,έλαμπαν ναι τόσο πολύ τι να τα κάνεις τα Led όταν έχεις αυτά.Μα το πιο ωραίο δεν ήταν αυτό ,ήταν ότι ητάν δίπλα σου αυτά τα πλάσματα πέτουσαν γύρω σου σαν να σε καλωσορίζουν ,σαν να θέλουν να δουν τι πλάσμα είσαι να σου μιλήσουν να σε πάνε στην ουτοπία τους ,να σε πάνε στο δάσος με το ρυάκι που το βράδυ πίνουν νερό από την λίμνη εκατοντάδες από αυτά τα πλάσματα .Το βράδυλοιπόν πέρα από αυτήν την όμορφη συνοδεία το μόνο που έπρεπε να κάνεις είναι να περπάτησεις κάτω από το αστροφώς που είναι τόσο ισχυρό που έβλεπα την σκιά μου από αυτό και τα έλατα σαν γίγαντες .
Πανέμορφα βιώματα που πρέπει να ζήσουμε όλοι μέχρι να φύγουμε .
Κωσταντίνε Βασιλακάκο ευχαριστώ για την φιλοξενία σου και για τα μέρη που μας πήγες .
Petrilo a small village near Karditsa a small city in central Greece.A different place from other similars here.A place that should be visited once a life from every one that shows us how the real life should be . A trully difficult life for us in cities and we have all the easy life with gadgets .But now i am wondering is this life more difficult than ours?Let think this one moment.How much difficult is their life ,when here in big cities we are afraid each other for terrorism?How much difficult is their life than ours when in our cities poverty and unpleoyments rises and you cand stand alone on your feet?How much difficult is their life when we live in cities full of pollution ?Are we wrong at at last?I wonder if we want our true happiness ,have we to go back in our roots of human beings to make again the nature to play the first role?I wonder if our cruelty on every living being ,comes from that seperation .WTF IS GOING WITH US AS A SPIECE?
At least i met some real people ,in Petrilo ,who found the meaning of life despite they dont have malls or hospitals etc .They have reconciled with this type of life and that life gives them back real happiness and purpose .They know that life passes by easily and how fragile is ,so when you reach that moment yoy realise what trully worths in here .
Despite all the human communications i want to talk for my experience in that unique type of nature .On 1200 and 1500 meters altitude ,i spent one night under an one billion star hotel .I slept just under the night sky .I did not sleep at all by the trill of it until the clouds came and make the stars like little bluring diamonds .Every night i was hiking in the forest ,with the fellowship of fireflies .The most adorable spiece on Earth .Τhe firs was full of them and was like christmas trees .But this wasnt even the best of it .These creatures were flying with you ,like they trying to communicate ,like a warm welcome in their magic place .In that nights there was no darkness at all ,the strong light of the stars made me able to see normal even my shadow on the ground and the firs were like giants .Unique moments everyone should live until we die
Konstantinos Vasilakos thank you for your accomondation and your companion in your beautyfull places .
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου